جیب خالی ، حال خوب برای مردم باقی نمی‌گذارد.

ریحان نیوز / یادداشت / یوسف یوسفی

بچه‌ایی که خواسته‌هایش توسط پدر و مادر اجابت نمی‌شود، یک سرخورده همیشه غمگین است که به هرچه می‌خواست نرسیده!

برخی فکر می‌کنند شرایط بد اقتصادی فقط با جیب مردم کار دارد اما اصلی‌ترین تاثیر تورم و گرانی روی روح و روان مردم است.

سرپرست خانواده مجبور است به وام و اجاره خانه فکر کند. از روزی که قرارداد تازه خانه را تمدید می‌کند به فکر سال آینده است که چقدر باید روی پول پیش بگذارد یا کرایه افزایش پیدا کرده را چگونه پرداخت کند.

مهمانی هم که می‌روند هم همه حرف‌ها در مورد مسائل کشور و مشکلات است. در بهترین حالت، سرها در گوشی است، حال خوب، برف زمستانی نیست که از آسمان ببارد یا نمی‌شود آن را در دکانی پیدا کرد ، حال خوب به تدریج و در یک شرایط به سامان به دست می‌آید.

پدری که دخترش عروس می‌شود یا پدری که لباس دامادی به تن پسرش می‌کند، طبق قاعده باید حال خوب داشته باشند اما فکر کردن به خرید جهیزیه یا تهیه مسکن، حال خوب را به یک وضعیت استرس‌زا و نگران تبدیل می‌کند.

اینکه مردم همه نگاهشان به گذشته است و حسرت زندگی 10 سال یا 20 سال پیش خود را می‌خورند و از آینده فراری هستند و اصلا دوست ندارند به آن فکر کنند به خاطر همین حال غمگین آن‌هاست. شده‌اند شبیه آدم‌هایی که عزیز از دست داده‌اند و با خاطرات آن زندگی می‌کند.

کسی که با هزار آرزو و امید سرمایه اش را به بورس سپرد و آن هم به باد، چگونه میتواند حال دلش خوب باشد. اصلا کدام آدم سالمی با دیدن کوچک شدن هر روزه سفره اش، می‌تواند لبخند بزند؟ لبخندی هم اگر باشد دلمان غمگین است..

به خانه و خلوت که می‌رسیم ماسک خنده را از صورت بر میداریم و در آینه چهره غمگین خود را می‌بینیم. امیدوارم که داشتن حال خوب، تبدیل به آرزو نشود.